به آرزو تو را خواسته ام

حـبـیـبـــا

ز بـرای تـو، به خـویشتن جـام بـلا خـریده ام
آن دم که به آرزو تـو را خــواستـه ام

پی نوشت :

آنگه که آرزویم شدی!
ز برای وصل تو جامی گرفتم، تا شوم ز اهل درد و لبالب کنم آن را ز بلا!
و این است امیدم که پلی شوی، پر ز امید، در مسیر وصال خیر الواسع و لقای او...

و سرانجام روزیمان دهند نزد رب... «عند ربهم یرزقون»

ز هوای حبیب

تو چه کرده ای که ذره ذره محبتم ز هوای حبیب.

و قطره قطره رحمتت شده پهنای صورتم!

پی نوشت :

قطره قطره رحمتت شده پهنای صورتم، اشاره به این داره که رحمت خدا به صورت کامل شامل حالم شده!

شاکرانه می پرستمت

خــدایــا!

شاکـرانه می پرستمت!

نه از روی تـرس، که ز بـردگان باشم!

و نه از روی طلـب، که ز بازرگـانـان باشم!

شـاکرانه می پرستمـت، تا ز آزادگـــان باشم.

« شَاکِرًا لِّأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ »
او شکرگزار نعمت های پروردگار بود، خدا او را برگزید، و به راه راست هدایتش کرد.

النحل 121

امام علی علیه السلام :

گروهی خدا را به امید بخشش پرستش کردند که این پرستش بازرگانان است. و گروهی او را از روی ترس عبادت کردند که این عبادت بردگان است و گروهی خدا را از روی سپاسگذاری پرستیدند و این پرستش آزادگان است.

« حکمت 237 »

دلتنگ و معتکف

با خود چه کرده ام که این گونه دلتنگت می شوم؟

که واژه واژه ها به زانو در آورم زوصف این ملالت.

معتکف نوشت :

الهی...

این بار، بی صدای بی صدا معتکف می شوم به درگاه بی کرانت.

و می دانم، بی صدای بی صدا گذر خواهی کرد زخطایم، با بخشش جاودانت.

و بر این امیدم، که دگر دور نسازد اعمالم مرا زتو...

راضی به رضای او

خدایا،
راضیم به رضای تو
تسلیمم به اراده ی تو

روز مرگ من باد آن هنگام که خارج از رضای تو قدم گذارم و راضی شوم به رضای غیر تو.
روز مرگ من باد آن هنگام که تسلیم شوم به اراده ی غیر تو.

پی نوشت : خدایا، مرا اراده ی راسخی ده که در راه رضای تو قدم گذارم و تسلیم اراده ی هیچ، غیر تو نشوم.
غم نوشت : هیچ کس همراه نیست، اوج همراهی بعضی، تنها ان شاءا... گفتن است!
امید نوشت : او با من است، و محتاج غیر او نیم.

تو به من معنا دادی

خدایا!  تو به من معنا دادی!

تا…؟!

---

خدایا! به من معنا ده، تا آنچه باشم که تو می خواهی!

نه آنچه این نفس آن را طلب می کند!

خدایا! به من معنا ده تا آن نباشم که نمی خواهی و آن نباشم که خود می خواهم!

خدایا! مرا تهی کن از خودی خود و منیت من!

خدایا! به من معنا ده تا آن بنویسم که تو می پسندی و آن ترسیم کنم که تو می طلبی!

آن ببینم که تو بدان بینایی بخشیدی مرا…

و آن بنگارم که تو می نگاری « صبغة الله »