زیر نامه ی عشق من امضا شد

خوش عادتم کرده بودی

یــا رضــا (ع)

مرا چه شده که نصیبم جدایی ز تو گشت و اشکم، اشــک فراقــت.

دلم روضه خوان این جداییست و چشمم اشکبار این فراق.

صید گران مایه ای نبودم و نیستم، اما هرگز مرا چنین سوزان به داغ فراقت مبتلا نمی کردی،

هرگاه حرفی ز مشهد و زیارتت می شد، سرم را بالا می گرفتم،

و فخرم این بود که بارها به پابوست آمده ام،

من را خوش عادت کرده بودی،

اما حال... تنها، جا مانده ی کاروان زائرانت هستم!

مولای من؛

رهایم کن ز این دام،

و خود صیادم باش!

این بار هم صیادم باش.

یا سریع الرضا به حق الرضا علیه السلام...

به حق صاحب الزمان (عج)...